Het archief van de gemeente Oudewater voor de periode 1989-1999 (beheersnummer O100) is nu toegankelijk. De inventaris, het overzicht van archiefstukken, is onlangs voltooid en inmiddels op onze website te vinden. Met dit nieuwe overzicht zijn de belangrijkste historische bronnen aangaande Oudewater in het laatste decennium van de twintigste eeuw toegankelijk gemaakt.

Net als veel gemeenten in het werkgebied van het RHC, kreeg Oudewater eind jaren tachtig te maken met gemeentelijke herindelingen. Met de opdeling van de gemeente Driebruggen, werden Hekendorp en Papekop onderdeel van een nieuwe, grotere gemeente Oudewater. Ook werd het grootste deel van de gemeente Snelrewaard toegevoegd aan het grondgebied. Door deze herindelingsronde kreeg de gemeente Oudewater in 1989 de omvang die het tegenwoordig nog heeft.

In politiek opzicht bleef Oudewater in deze periode stabiel. CDA en De Onafhankelijken domineerden de raad en er waren weinig wissels in het college van burgemeester en wethouders. Op lokaal niveau waren er dus weinig veranderingen, maar op regionaal niveau waren er wat spanningen. Van oudsher werkte de gemeente Oudewater samen met gemeenten in Zuid-Holland, waartoe Oudewater tot 1970 had behoord. In de jaren negentig wilde Oudewater terug naar Zuid-Holland en werden er stappen genomen om dit te bewerkstelligen. Uiteindelijk bleef Oudewater onderdeel van Utrecht en werd het min of meer gedwongen om zich aan te sluiten bij Utrechtse samenwerkingsverbanden.

Qua inwonertal en aantal woningen was er in de jaren negentig sprake van bescheiden groei. In 1989 waren er 9410 inwoners, tien jaar later 9839. Er was ook sprake van krimp: een sterke daling van het aantal leerlingen op de Eliëzer in Papekop betekende dat die school, de enige in het dorp, in 1995 moest sluiten. Woningbouw bleef beperkt tot de twee hoofdkernen van de gemeente, de stad Oudewater en Hekendorp. Snelrewaard, Hoenkoop en Papekop behielden hun landelijke karakter, iets dat overigens ook bewust begrensd was door het provinciale Streekplan. Het buitengebied van de gemeente veranderde echter wel in ander opzicht: vanaf 1994 werden boerderijen in de omgeving van Papekop, Diemerbroek en Ruige Weide herverkaveld en de infrastructuur aangepast. Verder kwam er een betere aansluiting op de A12. De meest aanzienlijke ruimtelijke uitbreiding vond plaats ten noorden van de stad Oudewater. Het plan De Noortsyde was goed voor vierhonderd woningen en het nabijgelegen bedrijventerrein Tappersheul werd flink uitgebreid. Ook kreeg de gemeentelijke organisatie andere huisvesting, namelijk in het nieuwe stadskantoor op de Waardsedijk dat in 1997 in gebruik werd genomen.

Ondanks de uitbreiding van het buitengebied van de nieuwe gemeente Oudewater – met de vele agrarische ondernemingen -, verschoof het economische zwaartepunt in de jaren negentig van landbouw naar handel, industrie en toerisme. Toerisme bloeide mede omdat er veel steun en middelen waren voor kunst en cultuurhistorie. Zo werd in de jaren 1990 het voorbereidende werk gedaan voor het Touwmuseum, dat in 2000 in gebruik werd genomen.

De nieuwe inventaris geeft een helder en handig overzicht van de archiefstukken. Daarnaast bevat het een historisch overzicht van Oudewater in de jaren negentig van de twintigste eeuw. De inventaris is op de website van het RHC te vinden en is, zoals al onze inventarissen, integraal doorzoekbaar. Onderzoek doen naar Oudewater kan bij het RHC in Woerden, dat niet alleen dit archief beheert, maar ook archieven van de rechtsvoorgangers van de gemeente Oudewater en buurgemeenten uit het Groene Hart. Daarnaast heeft het RHC een uitgebreide bibliotheek, met onder meer publicaties over de geschiedenis van deze plaatsen. Kijk voor een beknopt overzicht van de geschiedenis van Oudewater in de rubriek Lokale historie.