Wanneer u de studiezaal van het RHC betreedt, merkt u wellicht een verandering op. Sinds april 2019 was er immers een grote kans dat u er werd verwelkomd en geholpen door onze medewerker Ruben de Jong. Na ruim vijf jaar komt er een einde aan een tijdperk. Per 1 december verruilt Ruben het RHC namelijk voor een nieuwe uitdaging bij een andere overheidsinstelling.

Rubens dienstverband voltrok zich grotendeels gedurende een voor het RHC vrij tumultueuze periode. Hij begon zijn werk ten tijde van de ‘Grote Verhuizing’, toen het streekarchief tijdelijk was ondergebracht in het stadhuis van Oudewater. De dienstverlening van het RHC was in die tijd vanwege logistieke beperkingen noodzakelijkerwijs beperkt. Toen we net ons nieuwe onderkomen op het gemeentehuis van Woerden hadden betrokken, diende de coronapandemie zich algauw aan. Ruben loodste de dienstverlening door tijden van mondkapjes en social distancing, een periode waarin hij zich vol inzette om – alle beperkingen ondanks – toch zoveel mogelijk mensen zo goed mogelijk te helpen.

Met zijn historische interesse, persoonlijke betrokkenheid en intellectuele bevlogenheid was deze rol Ruben geheel toevertrouwd. Talloze onderzoekers op de studiezaal deden hun voordeel met zijn parate kennis en hulpvaardige suggesties. Zelf droeg Ruben ook zijn steentje bij aan de geschiedschrijving van de streek. Hij was immers zowel als auteur en als redacteur nauw betrokken bij de totstandkoming van 70 verhalen uit de Rijnstreek en Lopikerwaard, het boek dat het RHC publiceerde ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van de dienst. Ook in de websiterubriek Lokale Historie is een aanzienlijk aantal artikelen van zijn hand terug te vinden.

Ruben stond bij zijn collega’s bekend als ‘het gezicht van het RHC’. Deze status verdiende hij uiteraard op de studiezaal, maar met name ook in de PR van het RHC. Zo verzorgde Ruben de informatievoorziening over het streekarchief richting medewerkers van onze deelnemers, bijvoorbeeld aan de hand van introductiepraatjes en rondleidingen in de archiefkluis. Hij was bovendien een drijvende kracht achter initiatieven om het archief bij scholieren en studenten onder de aandacht te brengen.

Behalve als ‘ons visitekaartje’ gold Ruben bij het team vooral ook als een hartelijke en belangstellende collega, die altijd begaan was met degenen om hem heen. Zijn bijdragen aan de – doorgaans door hemzelf gestarte – beschouwingen op de actualiteit zijn nu al legendarisch. Hoewel we hem de nieuwe fase in zijn carrière van harte gunnen, gaan we hem ongetwijfeld erg missen. Ruben, dank voor de fijne samenwerking en al het beste!